สำเนาของ อรุณสวัสดิ์ “เต้าเต๋อจิง”เผยแพร่วันที่ 23 พฤศจิกายน 2568

🌹 ผู้ที่ฟังเสียงใจตนเองได้เท่านั้น จึงจะกลับมาเป็นตัวของตนเอง

อาจารย์จ้าวเมี่ยวกว่อ

คติเตือนใจ 2  “ล่าสัตว์ตามอำเภอใจทำให้คนบ้าบิ่น” แก่นแท้ของประโยคนี้คือ ผู้ที่ไม่

อาจฟังเสียงใจตนเอง ย่อมต้องฟังคำสั่งของผู้อื่น  

สีทั้งห้า เสียงทั้งห้า รสทั้งห้าเหล่านี้ เป็นเพียงสิ่งจำเป็นเพื่อการอยู่รอด หากเสพสุขอย่างพอประมาณก็ไม่เป็นปัญหา แต่หากเสียการควบคุมตนเองถึงขั้นล่าสัตว์ตามอำเภอใจ ทะเยอทะยานใน “ของหายาก” ก็เท่ากับมอบใจของตนออกไปให้ภายนอกครอบครอง สุดท้าย ก็ตกเป็นทาสของความโลภ  ถึงแม้ได้เสพสุขอย่างสะใจเพียงชั่วครู่ แต่ก็ได้หว่านเพาะความทุกข์อย่างยาวนานลงไปแล้ว ในที่สุด จะสูญเสียร่างกายที่มั่นคงดุจเพชร

ชีวิตต้องมีทั้งความแกร่งและยืดหยุ่นอย่างพอดิบพอดี การเสพสุขจะต้องถูกควบคุมภายใต้สติสัมปชัญญะ และใช้ความพอดีเป็นขอบเขตอยู่เสมอ  แท้จริงแล้ว ความสุขที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตคือความสงบ จะถอยไปที่ใดก็ไม่เท่ากับถอยเข้าสู่จิตภายในที่สงบยิ่งกว่า  เมื่อสงบแล้วจึงเริ่มต้นใหม่ ชีวิตก็จะเต็มไปด้วยพลัง

เนื้อหาในบทที่ 44 ได้ตั้งคำถามว่า “ชื่อเสียงกับร่างกาย สิ่งไหนหวงแหนมากกว่ากัน ร่างกายกับทรัพย์สมบัติ สิ่งไหนมีค่ามากกว่ากัน ลาภยศและการสูญเสียชีวิต สิ่งไหนให้โทษมากกว่ากัน”  การหิวโหยที่เกินความพอดี ล้วนต้องแลกด้วยการสูญเสีย การยึดไว้ไม่ปล่อย ล้วนกลายเป็นโซ่ตรวนผูกมัดตัวเอง  หากปล่อยให้ใจถูกควบคุมด้วยความอยาก ชีวิตก็จะไม่มีวันสงบสุข  ความผาสุกที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคือการตระหนักรู้ว่า แท้จริงตนเป็นผู้มีปัญญาทั้งปวงอยู่แล้ว

เราควรสร้างชีวิตที่ “มั่งคั่ง” ให้ตนเอง การมีสุขภาพแข็งแรงคือความมั่งคั่ง จิตใจที่อิ่มเอมคือความมั่งคั่ง และความซื่อตรงต่อความเป็นจริงคือความมั่งคั่ง  เมื่อกวาดสายตาออกไป จะเห็นว่าโลกนี้หาได้มีสิ่งใดเกินเลย ทุกสิ่งล้วนดำเนินไปอย่างสมบูรณ์ นี่เองคือความมั่งคั่ง  ทุกสิ่งที่ฉุดรั้งไม่ให้มี “ชีวิตที่มั่งคั่ง” ล้วนเป็นการสูญเสียอย่างสิ้นเปลือง ดังนั้นจึงควรวางลง  อย่าปล่อยให้ใจถูกกลืนกินด้วยความอยาก ศักดิ์ศรีมาจากความอุดมสมบูรณ์ที่ภายใน ไม่ใช่จากการตอบสนองความอยากที่ภายนอก

ชีวิตเป็นเพียงการเดินทาง นอกจากความเป็นและความตายแล้ว ไม่มีสิ่งใดใหญ่หลวงไปกว่านี้  บทที่ 59กล่าวว่า “การปกครองประชาชนและปฏิบัติตามเต้า ดีที่สุดคือการประหยัดเรียบง่าย”  ใจที่บริสุทธิ์ต้องการการปกป้องคุ้มครอง ความฟุ้งเฟ้อและละโมบจะฉุดชะตาให้ตกสู่เหวลึก เมื่อรู้จักการประหยัดและรู้จักพอ จะหล่อเลี้ยงพลังชีวิต  สิ่งที่ประเสริฐที่สุดที่พบได้ยาก ไม่ใช่การได้ครอบครอง แต่คือการวางลงต่างหาก

ดังนั้น มนุษย์ต้องไม่หวั่นไหวต่อสิ่งยั่วยวน และมีความแน่วแน่ในการควบคุมความคิดที่เลยเถิด  ผู้ที่ฟังเสียงใจตนเองได้เท่านั้น จึงจะกลับมาเป็นตัวของตนเอง  มิฉะนั้น ก็จะหลงผิดอยู่ในยุคแห่งการเปลี่ยนแปลงนี้ อีกทั้งยังจะลบหลู่คุณค่าของชีวิตอันยิ่งใหญ่ของตน

อาจารย์จ้าวเมี่ยวกว่อ อรุณสวัสดิ์เต้าเต๋อจิง 8 ตุลาคม 2568 🌹🌹🌹