สำเนาของ อรุณสวัสดิ์ “เต้าเต๋อจิง”เผยแพร่วันที่ 23 ตุลาคม 2568

🌹  พลังงานไม่จำเป็นต้องขอจากผู้อื่น เมื่ออยู่ในสภาวะว่างไร้จึงได้รับ

อาจารย์จ้าวเมี่ยวกว่อ

การฝึกปฏิบัติ “มีอำนวยความสะดวก ไม่มีก่อบทบาทนั่นเอง”  คือหนทางที่ช่วยให้ชีวิตเชื่อมโยงกับพลังงานต้นกำเนิด  พลังงานไม่จำเป็นต้องขอจากผู้อื่น เปรียบเสมือนที่ลุ่มต่ำย่อมกักเก็บน้ำได้เต็มเปี่ยม ใจว่างย่อมรองรับฟ้าดิน ดังนั้น ปล่อยให้จิตว่างก็คือการได้รับ

1. ใจที่ว่าง ย่อมสามารถโอบรับความกว้างใหญ่

เหตุใดบางคนสามารถยอมรับทั้งดีและชั่ว ทั้งสุขและทุกข์ได้อย่างสงบ เพราะเขาไร้อัตตา จึงไม่ยึดติด  บางครั้ง การปล่อยวางกลับมีพลังมากกว่าการจับยึด เพราะชีวิตที่ทรงพลัง มิได้อยู่ที่การควบคุม หากแต่อยู่ที่การปรับตนให้กลมกลืนต่างหาก  สิ่งที่เรียกว่า “ทรงพลัง” คือไม่ว่าชีวิตจะแสดงบทบาทใด เราก็สามารถแสดงได้อย่างมั่นคง ใจว่างย่อมสงบร่มเย็น

 “เต้าเต๋อจิง”  บทที่ 20 กล่าวว่า  “ล่องลอยไป เหมือนคลื่นทะเล ล่องลอยไป เหมือนลมพัดโหมโดยไร้จุดหมาย”  ผู้มีเต้า ใจเขากว้างใหญ่ดุจทะเล แม้ลมพายุซัดสาดหนักหน่วงเพียงใด สุดท้ายย่อมคืนสู่ความสงบเอง  ผู้มีเต้าใจดุจสายลมพริ้ว มิรู้ว่าเริ่มจากไหนหรือสิ้นสุดที่ใด จึงไม่สำคัญว่าจะเป็นหรือตาย  ความอิสระและทะลุปรุโปร่งเช่นนี้ เกิดจากการไม่ยึดติดจึงไม่ติดอยู่ใน “มี” และไม่จมอยู่ใน “ไม่มี”  เมื่อลืมมีกับไม่มีทั้งสองสภาวะนี้ ใจก็เป็นอิสระ

2.  ลืมตัวตน จึงเข้าถึงไร้อัตตา

 “ไร้อัตตา” หาใช่สิ่งเกินเอื้อมไม่ สามารถเข้าสู่สภาวธรรมนี้ได้โดยอาศัยการ “การลืมตัวตน” เมื่อจดจ่อกับสิ่งใดสิ่งหนึ่งถึงที่สุดแล้ว จึงง่ายที่จะเข้าสู่การ “ลืมตัวตน” เมื่อก้าวถึงสภาวธรรมนี้แล้ว ทั้งความหิว ความเหนื่อย หรือการเปรียบเปรยระหว่างเขากับเรา ก็จะมิอาจรบกวนเราได้  เมื่อลืมวัตถุและตัวฉัน นั่นคือการสอดคล้องและรวมเป็นหนึ่งเดียวกับเต้าแล้ว

 “เต้าเต๋อจิง” บทที่ 48 กล่าวว่า “เมื่อฝึกเต้า กิเลสลดน้อยลง” ไม่ว่าจะเป็นการทุ่มเทในกิจการ หรือการก้มหน้าทำงานหนัก เวลานี้ก็ควรขัดเกลาจิตระหว่างทำสิ่งเหล่านี้  นี่คือวิธีเหมาะที่สุดสำหรับคนยุคปัจจุบันในการฝึกปฏิบัติ  หากมีความสุขในการรับใช้ผู้อื่นและพบว่าเป็นสิ่งที่ถนัด ก็จงทำให้ดี และมุ่งมั่นทำอย่างต่อเนื่อง นี่คือโอกาสอันดีที่จะสัมผัส “การลืมตัวตน” 

 การฝึกฝน มิจำเป็นต้องละทิ้งการงาน หรือตีตนเหินห่างจากครอบครัว เพราะการฝึกฝนไม่อยู่ที่รูปแบบหรือพิธีกรรม แต่อยู่ที่การใช้จิตที่ก้าวข้ามโลกียะและทำกิจในโลกโลกีย์  ชีวิตประจำวันก็คือสนามแท้จริงในการฝึกปฏิบัติ ทำงานด้วยการลืมตัวตน จึงเป็นการฝึกจริง เมื่อปฏิบัติการ “ลืมตัวตน” ซ้ำๆหลายครั้ง “ตัวฉัน” ก็จะถูกลืมจริงๆ  เมื่อใจปล่อยว่าง พลังย่อมเต็มเปี่ยมด้วยตัวเอง ปัญญาย่อมเผยออก การงานในมือก็จะเป็นไปอย่างราบรื่นไร้อุปสรรค ดังนั้น พลังงานไม่จำเป็นต้องขอจากผู้อื่น เมื่ออยู่ในสภาวะว่างไร้จึงได้รับ 

🌹อรุณสวัสดิ์ คนเรามีเพียงอยู่ในความสงบนิ่งเท่านั้น โชคจึงจะผันมาเป็นความโชคดี ยิ่งสงบนิ่งได้ฉันใด คลื่นความถี่ของสนามแม่เหล็กก็ยิ่งสูงมากขึ้นฉันนั้น การฝึกฝนหลอมหล่อที่แท้จริง คือการทำตนเองให้สงบนิ่ง กลมเกลียวปรองดอง และรักษาความเป็นกลางให้มากยิ่งขึ้น ยกระดับพลังสนามแม่เหล็กให้สูงขึ้น พลังอันดีงามจึงไหลเวียนไปสู่จุดนั้น และประคองให้อยู่ในสภาวะเช่นนี้ สิ่งดีงามจึงจะหลั่งไหลเข้ามา 

อาจารย์จ้าวเมี่ยวกว่อ วันที่ 7 กันยายน 2568 🌹🌹🌹