สำเนาของ อรุณสวัสดิ์ “เต้าเต๋อจิง”เผยแพร่วันที่ 15 มิถุนายน 2568

🌹หยั่งรากในความละเอียดอ่อน ปลูกหว่านด้วยอู๋เหวย  และเป็นอิสระในความไม่ยึดติด

อาจารย์จ้าวเมี่ยวกว่อ

“ฟ้าดินยืนยง” เป็นความจริงทางภาวะวิสัย ฟ้าดินยืนยงได้เพราะไม่อยู่เพื่อตน  นี่คือความจริงที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังสิ่งที่ปรากฎ เราจะทำอย่างไร ให้สติปัญญานี้กลายเป็นปีกที่ส่งเสริมชีวิต เราสามารถเรียนรู้จากข้อเตือนสติ 3 ข้อ ใน “เต้าเต๋อจิง”

ในบทที่ 59 กล่าวว่า “นี่คือ รากฐานอันมั่นคง เป็นหนทางสู่ความยั่งยืนยาวนาน”  ต้นไม้สูงใหญ่เพราะหยั่งรากได้ลึก ชีวิตมนุษย์จะเฉิดฉายได้เมื่อกลมกลืนกับเต้า   การเรียนรู้และประยุกต์ใช้ “เต้าเต๋อจิง”  ไม่ใช่การพูดปากเปล่า แต่ต้องสร้างคุณธรรมในเรื่องเล็ก ๆ และสั่งสมบุญในสิ่งน้อย ๆ  เพราะการฝึกปฏิบัติเต้า คือการฝึกจิตสงบท่ามกลางชีวิตประจำวัน  ดังนั้น ยิ่งเป็นเรื่องเล็ก ๆ ก็ยิ่งเป็นสนามสำคัญของการฝึกฝน  มีคำกล่าวว่า “เรื่องใหญ่ในโลก ต้องเริ่มจากเรื่องเล็ก”  หากคุณสมบัติขั้นเทพสามารถเปล่งประกายในขณะที่เราทำสิ่งเล็ก ๆ ให้ได้คุณภาพ  ก็จะทำได้เช่นนั้นเสมอในเรื่องใหญ่ หากทั้งวันคิดแต่จะอวดความสูงส่งต่อหน้าผู้อื่น และมีจิตแบ่งแยก แสดงว่า เรายังไม่ได้หยั่งราก

บทที่ 48 กล่าวว่า  “อู๋เหวย แต่ไม่มีสิ่งใดที่ไม่สัมฤทธิ์ผล ”   การฝึกฝน คือการเพาะปลูกภายใน ไม่ใช่การแสวงหาที่ภายนอก คำว่า “อู๋เหวย” นั้น หมายถึงการรักษาจิตแห่งความ   “ไร้ ไม่มี” หากจิตไร้อัตตา  ไร้ความเห็นแก่ตัว ไร้ความโลภและยึดมั่นถือมั่น ไม่ว่าจะทำอะไร ทุกการกระทำล้วนเป็นบุญกุศล  แต่คนจำนวนมาก พอพูดถึงการสร้างบุญกุสล ก็หมกมุ่นกับพิธีการ  การทำดีแต่เปลือกนอก สุดท้ายกลับเป็นตนเองที่เหนื่อยล้าเพราะภาระที่แบกไว้ แท้จริงแล้ว เราต้องก้าวข้ามพิธีการ  จึงจะเผชิญหน้ากับจิตแท้ได้ เมื่อทำสิ่งใดด้วยความจริงใจ  ทุกเรื่องก็จะคลี่คลายอย่างราบรื่น  เพราะจิตที่จริงใจนั้นคือจิตเต้านั่นเอง

บทที่ 29 กล่าวว่า  “ถ้ายึดครอง ย่อมสูญเสีย”  ในโลกมนุษย์ สิ่งที่ทำให้เราทุกข์ใจไม่ใช่ลาภยศ แต่คือความยึดติดในลาภยศนั้น  หากผู้ใดมีเงินทองทรัพย์สมบัติท่วมหัว แต่ไม่ยึดติด  ทรัพย์สมบัติเป็นเพียงเครื่องมือ  แต่หากทุกข์เพราะสตางค์แดงเดียว สตางค์แดงเดียวนั้นก็เป็นเหมือนคุกในจิตตน  ดังนั้น ความอิสระที่แท้จริง คือการยอมรับทุกสิ่งที่เข้ามาด้วยจิตสงบเยือกเย็น  และใช้จิตสงบไปเผชิญกับสิ่งที่จากไป  เพราะสิ่งที่เราได้ครอบครองมากน้อยเพียงใด ไม่สำคัญเท่าการถูกสิ่งภายนอกควบคุม  หากเราวางความยึดติดลงได้ ก็จะไม่กังวลเรื่องผลได้เสีย เมื่อทำได้เช่นนี้ จึงสามารถจดจ่ออยู่กับปัจจุบันขณะ และศักยภาพจะถูกปลดปล่อยออกมาได้เต็มที่

ความยั่งยืนของฟ้าดิน ไม่ได้อยู่ที่การยึดติดในความเป็นความตาย แต่อยู่ที่การก้าวข้ามการเกิดและดับ เหมือนต้นไม้ที่ไม่รู้ว่าตนเกิดมาเพื่อใคร แต่กลับกลายเป็นผืนป่าที่งดงาม อริยบุคคลไม่กังวลว่าตนจะยืนยาวหรือไม่ แต่เพราะกลมกลืนเป็นหนึ่งเดียวกับเต้า แม้ตายไปแต่ความดียังอยู่  สติปัญญาแห่ง “ไม่อยู่เพื่อตน” เริ่มจากการหยั่งรากในสิ่งเล็ก ๆ  และปลูกหว่านด้วยอู๋เหวย สุดท้าย จึงบานสะพรั่งด้วยด้วยการไม่ยึดติด นี่แหละคือความลับของ “ฟ้าดินยืนยง”

🌹อรุณสวัสดิ์ ผู้ทำคุณงามความดี ดูเหมือนเป็นคนโง่เขลาที่สิ้นเปลืองเวลาและกำลัง แท้จริงแล้ว กลับเป็นวิสัยทัศน์อันกว้างไกล ที่ถูกปลูกฝังลึกลงไปข้างใน โชคลาภและสิริมงคลกำลังให้รางวัลอันงดงามแก่เราอย่างเงียบ ๆ

อาจารย์จ้าวเมี่ยวกว่อ วันที่ 29 เมษายน 2568 🌹🌹🌹