สำเนาของ อรุณสวัสดิ์ “เต้าเต๋อจิง”เผยแพร่วันที่ 13 สิงหาคม 2568

🌹 “ความว่าง” คือปัญญายิ่งใหญ่ในการรู้จักกุมจังหวะและขอบเขต

รู้เวลา รู้ปริมาณอย่างเหมาะเจาะ จึงจะรักษาและประคองตนได้

อาจารย์จ้าวเมี่ยวกว่อ

รากของ “เติมจนล้นปรี่” คือความโลภ จึงติดกับดักในคุกแห่งกิเลส  “มีดคมแหลมปลาย

คงคมได้ไม่นาน” ที่จริงมีรากเหง้าแห่งความล่องลอยว่างเปล่า แต่หลงตีความผิดว่าเป็น “ความแข็งแกร่ง” อันที่จริง ความเปี่ยมล้นไม่แน่ว่าเป็นโชควาสนา แต่ความว่างสงบต่างหาก คือพรล้ำค่าที่คนยากจะเข้าถึง  ความคมกล้า ไม่ใช่ความเข้มแข็งที่แท้ แต่ความอ่อนนุ่มยืดหยุ่นคือพลังที่ยากจะหาได้  ดังนั้น การที่ “เติมจนล้นปรี่”  ต้องรู้จักประคองเวลาและปริมาณที่เหมาะสม จึงจะรักษาตนได้ ส่วน “มีดคมแหลมปลาย”  ต้องปรับจิตให้อ่อนนุ่มจึงจะไม่เจ็บปวด  ทั้งสองแนวทางนี้ ล้วนชี้นำสู่วิถีเต้าที่ “การรักษาความเป็นกลาง”  มีเพียงการรักษาความเป็นกลางได้เท่านั้น จึงสมดุล

ระวังความโลภและการยึดติด

โรคทางจิตของคนเรามี 4 อย่าง คือลุ่มหลงในชื่อเสียงและอำนาจ กอบโกยทรัพย์อย่างไร้

ขอบเขต มองโลกแบบสุดโต่งและเห็นแก่ตัว โรคทั้ง 4 นี้ คือต้นตอของความเปี่ยมล้นและความแหลมคม ฝักใฝ่แต่ดันทุรังไปข้างหน้าแต่ลืมถอยหลังสำรวจตน ทำแต่ชั่ว ลืมความดี และยึดติดเสมอเลยลืมเต้าไปเสียแล้ว "เต้าเต๋อจิง" บทที่ 15 กล่าวว่า “ผู้ยึดมั่นในวิถีเต้า ย่อมไม่เรียกร้องเต็มเปี่ยม” มีแต่การตื่นรู้ภายในอยู่เสมอ จึงจะไม่ถูกความโลภและการยึดติด หลอกลวง

2. ตื่นรู้ การปล่อยวางจึงได้จริง

ในโลกนี้ ไม่มีการครอบครองใดที่ไร้ต้นทุน  เมื่อทรัพย์ล้นมือ ก็ต้องใช้เวลาบริหาร เมื่อมีชื่อเสียงโด่งดัง ก็ต้องแต่งตัวเพื่อสร้างภาพตลอด หากมัวไล่ล่าสิ่งภายนอกเกินไป เท่ากับแลกชีวิตอันล้ำค่าไปกับป้ายชื่อที่จอมปลอม ช่างไม่คุ้มค่าเอาเสียเลย

"เต้าเต๋อจิง" บทที่ 30 กล่าวว่า “ผู้ใช้วิถีเต้าช่วยเหลือผู้นำ จะไม่ใช้กำลังทหารในการปกครองบ้านเมือง มิฉะนั้น การทำสิ่งนี้ย่อมมีกรรมสนอง” ทุกกรรมเวร ตนเป็นผู้หว่าน  ปล่อยวางคือเหตุ ได้รับคือผล สะสมบุญกุศลต้องเริ่มที่จิต

3. บ่มเพาะฐานจิต

ชีวิตจะบรรจุบุญวาสนาได้มากเพียงใด อยู่ที่ฐานจิตเปิดกว้างขนาดไหน "เต้าเต๋อจิง" บท

ที่ 11 กล่าวว่า “มี อำนวยความสะดวก ไม่มี ก่อเกิดบทบาทนั่นเอง”  เมื่อปัญหาเข้ามา ความคิดแวบแรกจะต้องปล่อยวาง "ตัวฉัน" ลงก่อน และลุกขึ้นมาแบกรับภาระ เพราะภาระความรับผิดชอบจะขยายจิตให้กว้างใหญ่ จิตที่เปิดกว้างจะสลายอารมณ์ที่หม่นหมอง  เมื่อฐานจิตเปิดกว้าง โชคลาภจะตามมา เมื่อการยึดมั่นถือมั่นจางลง ภัยก็จะไม่กล้ำกราย

ดังนั้น การฝึก “เติมจนล้นปรี่” และ “มีดคมแหลมปลาย” จะต้องระวังความโลภ และซ่อน

ความคมไว้ในฝัก สองสิ่งนี้ถึงแม้เป็นวิถีที่แตกต่างกัน แต่มีประเด็นเดียวกัน คือเมื่อรู้เวลารู้ปริมาณอย่างเหมาะเจาะ จึงจะรักษาตนและประคองตนได้ 

🌹อรุณสวัสดิ์  อย่าได้ด้อยค่าความสามารถของตน คุณงามความดีทั้งปวงในโลกนี้           ไม่มีสิ่งใดที่ “ทำไม่สำเร็จ” และไม่มีผู้ใดในโลกนี้ที่ไร้ความสามารถ มีแต่ “ไม่ยินยอมทำ” เท่านั้นเอง

อาจารย์จ้าวเมี่ยวกว่อ วันที่ 27 มิถุนายน 2568 🌹🌹🌹