สำเนาของ อรุณสวัสดิ์ “เต้าเต๋อจิง”เผยแพร่วันที่ 11 มิถุนายน 2568

🌹แรงขับเคลื่อนจากส่วนลึกของหัวใจ คือพลังขับที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตมนุษย์

อาจารย์จ้าวเมี่ยวกว่อ

มีผู้ถามว่า “ท่านเหลาจื่อ เคยกล่าวคำหนึ่งว่า “ไม่ดำรงอยู่เพื่อตน” แล้วหากมนุษย์ไม่ยึดตนเองเป็นที่ตั้ง พลังการขับเคลื่อนสู่ความก้าวหน้าจะหมดไปหรือไม่  ก่อนที่จะตอบคำถามนี้ จะต้องเริ่มจากการชัดเจนเรื่อง “เป้าหมายของความก้าวหน้า” เสียก่อน พลังขับเคลื่อนทุกชนิดต่างล้วนมีเป้าหมายให้ไปถึง  หากเป้าหมายคลาดเคลื่อน แรงขับเคลื่อนยิ่งแรง อันตรายก็ยิ่งมาก เป้าหมายสูงสุดของความก้าวหน้าในชีวิต คือสิ่งที่ “เต้าเต๋อจิง” บทที่ 35 กล่าวไว้ว่า “สงบสุข อันผิงไท่” ซึ่งหมายถึง “ความปลอดภัย” หากไร้ความปลอดภัย ทุกสิ่งก็เป็นเพียงคำพูดที่ล่องลอย ผนวกกับความหมายของ “ความราบรื่นมั่นคง”  หากไร้เสถียรภาพ แม้ได้มาก็ยากจะยั่งยืน และยังรวมถึง “ความสุขเกษมสำราญ” หมายถึงร่างกายสบาย จิตใจปลอดโปร่ง หากกายใจติดขัด ต่อให้มีหยกมีทองเต็มหอ  ก็จะไม่มีวาสนาได้เสพสุข  “อันผิงไท่” จึงเป็นทิศทางสู่ความก้าวหน้าของชีวิต

เมื่อชัดเจนในทิศทางแล้ว ค่อยมาถกเรื่องเส้นทาง หากต้องการผลลัพธ์ของความสงบสุข “อันผิงไท่” เหล่านักปราชญ์แนะนำหนทางคือ “ไม่ดำรงอยู่ตนเพื่อตน” ซึ่งแม้ดูขัดกับโลกโลกีย์ แต่กลับได้ผลสูงสุด ด้วยเหตุผลสามประการ ดังนี้

ข้อ1.  ความปลอดภัย การไม่อยู่เพื่อตน ไม่ได้แปลว่าไร้แรงขับเคลื่อน

แรงขับเคลื่อนจากภายนอกจะไม่คงทน แต่ควรจะมาจากแรงบันดาลใจ ความเห็นชอบ และการยืนหยัดจากภายใน ความรู้สึกเชิงบวกทั้งหมดในใจมนุษย์ ล้วนเกิดจากการสั่นสะเทือนร่วมกับเต้า และเคล้าประสานเป็นคลื่นเดียวกันกับฟ้าดิน  ดังนั้น เมื่อฟ้าดินมิได้ดำรงอยู่เพื่อตัวเอง และเราก็เช่นเดียวกัน พลังที่ผุดขึ้นในจิต จะเพียงพอแก่การขับเคลื่อนนาวาชีวิตให้ไปได้ไกล เมื่อไม่แสวงหาจากภายนอก ความปลอดภัยจึงอยู่ในมือของเราเอง

2. ความราบรื่นมั่นคง  การไม่ดำรงอยู่เพื่อตน ไม่ได้หมายความว่าจะไม่พัฒนาเลย

ถ้าไม่มีหลัก "ไม่อยู่เพื่อตน" เป็นแนวทาง ชีวิตก็ย่อมตกอยู่ในวังวนของการแย่งชิงแข่งขัน เพราะเมื่อแต่ละคนคิดเพียงถึงตัวเอง ใครเล่าจะใส่ใจสร้างคุณค่าให้ส่วนรวม  เมื่อทุกคนมุ่งแต่จะได้มากขึ้นโดยไม่สร้างเพิ่ม สิ่งที่ได้มาก็ย่อมเป็นของที่ต้องช่วงชิงมาจากผู้อื่น และสิ่งที่แย่งชิงมาได้ ก็ใช่ว่าจะนำความมั่นคงมาให้ เพราะเต็มไปด้วยความหวาดระแวง ไม่ยั่งยืน ตรงกันข้าม หากเรามีจิตที่ “ไม่อยู่เพื่อตน” เป็นพลังขับเคลื่อน พลังการพัฒนาของเราจะไม่สะสมเพื่อตน แต่เป็นการแสวงหาเพื่อสร้างสรรค์ให้มากขึ้น พลังขับเคลื่อนมิได้เป็นภัยต่อสรรพชีวิต แต่เพื่อประสานทุกชีวิตให้เดินไปด้วยกันอย่างกลมกลืน เมื่อใจเราเป็นเช่นนี้ และเรามีศักยภาพจริง ไม่ว่าสิ่งที่เผชิญจะยากเย็นเพียงใด ใจของเราก็จะนิ่งสงบ เพราะเราที่ไม่เพียงต้องมั่นใจในตนเอง แต่ยังเป็นที่ไว้วางใจของผู้อื่นอีกด้วย  จิตที่มั่นคง คือรากฐานสำคัญของทุกการเติบโต

3.เกษมสำราญ การไม่เรียกร้อง ไม่ได้แปลว่าจะไม่ได้รับ

วิถีฟ้ามีสมดุล ยิ่งไม่แสวงหา ก็ยิ่งไม่มีวันถูกทอดทิ้ง  ผู้ที่  “ไม่อยู่เพื่อตน” มักเป็นผู้ที่ได้รับแรงสนับสนุนจากผู้คนโดยรอบ  ยิ่งเขาวางผลประโยชน์ส่วนตัวไว้เบื้องหลัง ยิ่งมีคนยื่นมือช่วยเหลือ  ยิ่งเขาวางความปลอดภัยส่วนตนไว้ท้ายสุด ยิ่งมีคนพร้อมปกป้องเขาเสมอ

แท้จริง เขาเพียงทำตามเสียงแห่งใจ โดยปราศจากความยึดมั่นใด ๆ กายใจจึงปลอดโปร่งเสมอ นี่คือ “พรอันยิ่งใหญ่” แห่งชีวิต   แท้จริงแล้ว คนเช่นนี้เพียงแค่ทำตามเสียงของจิตแท้ภายใน  นั่นคือไม่ยึดติด ไม่ฝืนธรรมชาติ  จิตวิญญาณจึงไหลลื่น กายใจก็พลอยผ่อนคลาย โล่งสบาย  และนั่นเอง คือ “การได้รับ” อันยิ่งใหญ่ในชีวิต

ดังนั้น “การไม่อยู่เพื่อตน” จะไม่สูญเสียพลังการขับเคลื่อนสู่ความก้าวหน้า  แต่กลับยิ่งทำให้ทัศนคติของเรายิ่งเปิดกว้าง ใจยิ่งสูงส่ง ปัญญายิ่งกระจ่างชัด การกระทำจึงไม่ติดขัด ความสำเร็จยิ่งเกิดขึ้นโดยง่าย  และเมื่อเราได้ลิ้มรสความสุขสงบ อันผิงไท่ อันแท้จริง จากการดำเนินชีวิตเช่นนี้แล้ว  ก็ย่อมปรารถนาให้ผู้อื่นได้สัมผัสเช่นกัน  แรงปรารถนาอันบริสุทธิ์นี้เอง คือแรงขับเคลื่อนจากก้นบึ้งของหัวใจ  เป็นพลังที่มั่นคงและยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตมนุษย์

🌹อรุณสวัสดิ์ ผู้ทำคุณงามความดี ดูเหมือนเป็นคนโง่เขลาที่สิ้นเปลืองเวลาและกำลัง แท้จริงแล้ว กลับเป็นวิสัยทัศน์อันกว้างไกล ที่ถูกปลูกฝังลึกลงไปข้างใน โชคลาภและสิริมงคลกำลังให้รางวัลอันงดงามแก่เราอย่างเงียบ ๆ

อาจารย์จ้าวเมี่ยวกว่อ วันที่ 25 เมษายน 2568 🌹🌹🌹