สำเนาของ อรุณสวัสดิ์ “เต้าเต๋อจิง”เผยแพร่วันที่ 1 สิงหาคม 2568

🌹จิตกว้างขวาง  ย่อมบรรจุความสุขได้มากกว่า

อาจารย์จ้าวเมี่ยวกว่อ

ชีวิตนี้ เราเกิดมาเพื่อมาสัมผัสความสุข เพราะเราทุกคนล้วนคู่ควรกับความผาสุกนี้ ความ

ผาสุกขึ้นอยู่กับความจุของใจ  หากใจแคบ จะติดขัดในเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ในบ้าน        หากใจกว้าง ย่อมโอบรับภูผามหาสมุทรได้ไกลสุดสายตา  เรื่องราวในโลกมนุษย์ล้วนแปรเปลี่ยน แม้มิใช่ความจริงแท้ แต่ก็ล้วนมีความหมาย  จงเปิดใจกว้าง มองเรื่องทั้งหลายให้เบาบาง เมื่อไม่ได้ดั่งปรารถนา ก็จงปล่อยวางเสีย แล้วจงจดจ่ออยู่กับปัจจุบัน ยอมรับทุกสิ่งที่เข้ามา ยิ่งยอมรับได้มาก ความสุขก็ยิ่งเต็มเปี่ยม

ทุกสิ่งในโลกนี้ต่างมีที่ไปที่มาของตน สิ่งที่มา จงต้อนรับด้วยความยินดี และสิ่งที่จาก

ปล่อยวางอย่างอิสระไร้กังวล สรรพสิ่งดำเนินตามอำเภอใจ อย่ายึดมั่นถือมั่น  เพราะการยึดติดคือความทุกข์ การปล่อยวางคือการรู้แจ้ง แท้จริงแล้ว เมื่อจิตพลิกเปลี่ยน จะเป็นเรื่องดีหรือร้าย เมื่อเวลาล่วงผ่านก็เป็นเพียงเรื่องๆ หนึ่งที่ผ่านเข้ามาเท่านั้น หากมองทะลุก็จะก้าวข้ามไปได้ เมื่อใจสงบ เรื่องทั้งหลายย่อมราบรื่น มีฐานจิตที่ยิ่งใหญ่เท่าใด ความสุขก็ยิ่งมากเท่านั้น

ในบทที่ 9 ของ “เต้าเต๋อจิง” มีสัจธรรม 3 ข้อที่บอกกับเราว่า เบื้องหลังทุกสิ่งที่ปรากฏอยู่ตรงหน้า ล้วนมีวิถีสวรรค์ค้ำจุนอยู่ ทุกเหตุการณ์ที่พบในชีวิต จิตตนเป็นผู้สร้างทั้งนั้น วิถีสวรรค์นั้นต่างจากความเข้าใจทางโลก หากหยั่งรู้ได้ จิตก็จะรอบรู้อย่างทะลุปรุโปร่ง ชีวิตที่เป็นอิสระ ย่อมมาจากจิตที่กว้างขวางนี้เอง ที่สามารถบรรจุความสุขได้ยิ่งใหญ่

ข้อเตือนสติ 1 “เติมจนล้นปรี่  มิสู้เติมให้พอดี  มีดคมแหลมปลาย  คงคมได้ไม่นาน”

เมื่อใจมากด้วยโลภ ก็จะไขว่คว้าอย่างไม่หยุด แต่ยิ่งกุมมากกลับยิ่งล้นมือ เมื่อใจรู้สึกขาดแคลน ก็จะเผยความคมออกมาอย่างง่ายดาย และการกดดันผู้อื่น ย่อมนำภัยสู่ตน   ชีวิตต้องรู้กาลเทศะ รู้ขอบเขต ยับยั้งตนเอง รักษาความพอดี นั่นคือการรู้จักกุมขอบเขตอันเหมาะสม จึงเป็นปัญญาอันยิ่งใหญ่ เพราะภายในขอบเขตนี้คืออิสรภาพและความปลอดภัย นอกขอบเขตมีแต่ความอับอายและภัยพิบัติ

ข้อเตือนสติ 2  “มีหยกมีทองเต็มหอ ใครหนอรักษาไว้ได้  ยโสสูงศักดิ์กว่าใคร        นำภัยสู่ตน”

ความโลภทำลายจิตใจ ทรัพย์สมบัติมากเกินกลับเป็นภาระ หากลืมตนและดูหมิ่นผู้อื่น ก็คือการตัดรากชีวิตของตนเอง   ความมั่งคั่งภายนอก มิได้เกิดจากความพยายามส่วนตัวเพียงอย่างเดียว แต่เป็นผลจากแรงหนุนของส่วนรวม ดังนั้น ความมั่งคั่งจึงเป็นของสาธารณะ ไม่ใช่ของส่วนตัว  ผู้มีปัญญามองทรัพย์สมบัติเป็นเพียงแขกผู้มาเยือน เขาจะอาศัยพลังทรัพย์เพื่อเดินตามเต้า แต่ไม่ตกเป็นทาสของทรัพย์ และไม่ใช้ความมั่งคั่งทำลายคุณธรรม  สำหรับชีวิตแล้ว     “ความมั่งมี” ที่แท้ได้มาจากการไม่เรียกร้อง “ความสูงศักดิ์” ที่แท้คือไร้อัตตา  เมื่อมีจิตอันมั่งคั่ง จึงจะเป็นคนมั่งคั่ง และมีชีวิตที่มั่งคั่งอย่างแท้จริง

ข้อเตือนสติ 3 “มิสู้ถอนตัวเมื่อสัมฤทธิ์ผล นี่คือ วิถีเต้าเอย”

เมื่อสิ่งใดถึงขีดสุดย่อมหวนกลับ เป็นกฎเหล็กของจักรวาล ความคิดที่จะยึดครอง เป็นการสวนทางกับเต้า การสวนทางกับเต้าย่อมพบอุปสรรค การเดินตามเต้าจึงได้รับแรงสนับสนุน การถอยอย่างมีสติ อาจดูเหมือนถดถอย แต่การถอยนั้นเพื่อสะสมพลัง เมื่อพลังสะสมได้เต็มเปี่ยม จึงเตรียมพร้อมสำหรับการปลดปล่อยที่ยิ่งใหญ่  แท้จริงแล้ว การถอยเมื่อสำเร็จคือมีจิตแห่ง “อู๋เหวย” ภายหลังจาก “การกระทำ”  ซึ่งเป็นจิตที่โอบอุ้มทั้งความเจริญและความเสื่อมของส่วนรวม แปรเปลี่ยนจากการฉายเดี่ยว ไปสู่การจุดประกายผู้อื่น  ชีวิตหากสามารถชำระล้างตนเองให้เป็นศูนย์ จึงจะสามารถก้าวข้ามขีดจำกัดเดิมได้อีกขั้น 

 ใจที่กว้างขวางและเมตตา ย่อมบรรจุความสุขได้มาก  ทุกการพบพานในโลกนี้ ล้วนเป็นการฝึกฝนแห่งชีวิต สูงก็มีความสง่างามในแบบสูง ต่ำก็มีรสชาติให้เรียนรู้ในแบบต่ำ

จงใส่ใจในกระบวนการ แต่อย่ายึดติดในผลลัพธ์ จงตื่นรู้ภายในจิต อย่าละเลยหรือผ่อนคลายเกินไป  เมื่อขจัดความยึดมั่นในใจ ชีวิตจะโอบรับสิ่งดีงามได้มากขึ้น และชีวิตจะผลิบานด้วยแสงสว่างยิ่งขึ้น

🌹อรุณสวัสดิ์  อย่าได้ด้อยค่าความสามารถของตน คุณงามความดีทั้งปวงในโลกนี้           ไม่มีสิ่งใดที่ “ทำไม่สำเร็จ” และไม่มีผู้ใดในโลกนี้ที่ไร้ความสามารถ มีแต่ “ไม่ยินยอมทำ” เท่านั้นเอง

อาจารย์จ้าวเมี่ยวกว่อ วันที่ 1 กรกฎาคม 2568 🌹🌹🌹