สำเนาของ สำเนาของ อรุณสวัสดิ์ “เต้าเต๋อจิง”เผยแพร่วันที่ 8 มิถุนายน 2568

🌹เหตุใดมนุษย์จึงไม่อาจยืนยง เพราะใจมนุษย์ยังมีความเห็นแก่ตัว

อาจารย์จ้าวเมี่ยวกว่อ

ใน “เต้าเต๋อจิง” มนุษย์ถูกจัดอยู่ในหมู่ "สี่มหาอำนาจในจักรวาล" เคียงคู่กับเต้า ฟ้า และดิน หากเต้าสามารถดำรงอยู่นิรันดร์ ฟ้าและดินสามารถดำรงยาวนาน แล้วเหตุใดมนุษย์จึงทำไม่ได้เล่า  นี่คือคำถามที่ควรค่าแก่การขบคิดอย่างลึกซึ้ง

ข้อ1.  เหตุใดเต้าจึงดำรงอยู่นิรันดร์ได้

เพราะเต้ายึดมั่นใน “ความไม่มี” ไม่มีเกิด ไม่มีตาย ไม่เพิ่ม ไม่ลด ไม่ขุ่นมัว และไม่ใสสะอาด  “เต้าเต๋อจิง” บทที่ 4  กล่าวว่า “เต้าดูเหมือนเวิ้งว้างว่างเปล่า แต่มีบทบาทมิสิ้นสุด” เต้าดูคล้ายว่างเปล่าและสงบนิ่ง ทว่าแท้จริงแล้วเต้าได้สร้างความสมดุลของจักรวาลด้วยพลังหยินและหยาง แม้พลังหยินหยางจะเคลื่อนไหวไม่เคยหยุดนิ่ง แต่พลิกแปรอย่างไม่สิ้นสุด

ทว่าทั้งสองก็ยังผสมผสานเป็นหนึ่งเดียว ที่มีมวลรวมที่คงที่ สืบสานกฎเกณฑ์ไม่ตายตัว และมีจุดกำเนิดและดับสูญก็ไม่เคยเปลี่ยน

แม้ในเต้า หยินหยางจะผันแปรนับพันนับหมื่นครั้ง  แต่เต้าก็ยังคงมองสรรพสิ่งด้วยสายตาที่เท่าเทียม ปล่อยให้สิ่งทั้งหลายดำเนินตามทางของตน อนุญาตให้ทุกสิ่งปรากฏขึ้น และอนุญาตให้ทุกสิ่งจางหายไป เพราะเต้าไม่เคยเปี่ยมล้น จึงไม่เพิ่มและไม่ลด เพราะเต้าไม่ยึดติด จึงไม่เกิดและไม่ดับ นี่เองคือเหตุผลที่ทำให้เต้าดำรงอยู่นิรันดร์

ข้อ2.  เหตุใดฟ้าดินจึงยืนยาว  เพราะฟ้าดินไม่มีความเห็นแก่ตัว

สิ่งที่แตกต่างระหว่างฟ้าดินกับเต้า ไม่ใช่คุณธรรม แต่คือรูปแบบ เต้าไร้รูปไร้ร่าง ส่วนฟ้าดินมีรูปมีลักษณ์ ตราบใดที่ “มี”ปรากฎ  สิ่ง “มี”นั้นก็ต้องเดินตามกฎของเต้า นั่นคือ “ทวนวิถีคือการเคลื่อนไหวของเต้า” ผ่านวัฏจักร เกิด แก่ เจ็บ ตาย แล้วในที่สุดก็กลับคืนสู่ “ความไม่มี”   ฉะนั้น แม้ฟ้าดินจะยิ่งใหญ่เพียงใด แต่ฟ้าย่อมพังทลาย ดินย่อมภินท์พัง และดวงดาวย่อมหดดับ ดังนั้น  ฟ้าดินทำได้เพียงยืนยาว แต่ไม่อาจดำรงนิรันดร์ได้  แท้จริงแล้ว นี่คือบทเรียนที่ฟ้าดินมอบให้แก่เรา เพื่อจะบอกแก่เราว่า รูปลักษณ์ภายนอกย่อมไม่มีทางยั่งยืนตลอดไป แต่มีเพียงจิตวิญญาณและพลังงานเท่านั้น สามารถคงอยู่ชั่วกาลนาน

ข้อ3. เหตุใดมนุษย์จึงไม่อาจยืนยาวดั่งฟ้าดิน

เพราะฟ้าดินไร้ความเห็นแก่ตัว แต่มนุษย์มีจิตที่เห็นแก่ตัว แท้จริงแล้ว หัวใจของเราทุกคนก็คือหัวใจแห่งเต้า เช่นเดียวกับเต้า เพราะว่างเปล่าจึงให้กำเนิดหมื่นวิถี แต่มนุษย์กลับแสดงพลังของเต้าออกมาไม่ได้ เพราะภายในจิตมีความยึดติดในโลภ โกรธ หลง  ผู้มีความโลภ เหมือนเหวลึกที่เติมไม่เต็ม ย่อมรู้สึกขาดอยู่เสมอ ผู้มีความโกรธ มักมีไฟร้อนรนที่เผาผลาญจิต ยากจะยอมรับความต่างของผู้อื่น   ผู้มีความหลง เหมือนถูกหมอกบังตา จึงแยกแยะจริงเท็จไม่ออก   โลภ โกรธ หลง ก็เปรียบเสมือนท่อน้ำที่รั่ว ยิ่งมีมาก พลังชีวิตก็ยิ่งร่อยหรอ อารมณ์ก็ยิ่งแปรปรวน สติปัญญาก็ยิ่งบกพร่อง เช่นนั้นแล้ว มนุษย์จะยืนยาวดั่งฟ้าดินได้อย่างไรเล่า

เพราะฉะนั้น หากต้องการยืนยาวดั่งฟ้าดิน สิ่งสำคัญที่สุดคือการฝึกจิต เมื่อจิตมนุษย์กลับคืนสู่เต้า ก็สามารถก้าวข้ามความเป็นและความตายได้  หัวใจสำคัญของการฝึกจิตอยู่ที่การตระหนักรู้ และการเปลี่ยนแปลง หากสามารถใช้ “ความเคารพยำเกรงอยู่เสมอ” เพื่อคงรักษาจิตแท้ และใช้ “การชำระล้างอยู่เสมอ” เพื่อกวาดล้างความอยากส่วนตน เมื่อใจใสกระจ่าง ปัญญาย่อมปรากฏ เมื่อใจว่างและสงบ พลังชีวิตย่อมมาเอง   แท้จริงแล้ว ทุกคนล้วนสามารถยืนยาวดั่งฟ้าดินได้ เพราะทุกคนต่างมีหัวใจแห่งเต้าอยู่ภายใน

🌹อรุณสวัสดิ์ ผู้ทำคุณงามความดี ดูเหมือนเป็นคนโง่เขลาที่สิ้นเปลืองเวลาและกำลัง แท้จริงแล้ว กลับเป็นวิสัยทัศน์อันกว้างไกล ที่ถูกปลูกฝังลึกลงไปข้างใน โชคลาภและสิริมงคลกำลังให้รางวัลอันงดงามแก่เราอย่างเงียบ ๆ

อาจารย์จ้าวเมี่ยวกว่อ วันที่ 22 เมษายน 2568 🌹🌹🌹