สำเนาของ สำเนาของ อรุณสวัสดิ์ “เต้าเต๋อจิง”เผยแพร่วันที่ 7 มิถุนายน 2568

🌹ฟ้าดินไร้ตัวตน กลับยั่งยืนยาวนาน

“ฟ้าดินยืนยง” มิใช่สิ่งให้เราไปไขว่คว้า แต่คือสัจธรรมที่ต้องหยั่งรู้

อาจารย์จ้าวเมี่ยวกว่อ

เนื้อหา  "ฟ้าดินยืนยง"

ประโยคนี้ดูเหมือนเรียบง่ายแต่ลึกซึ้ง ดูเหมือนยกย่องฟ้าดินว่าเป็นสิ่งยิ่งใหญ่ แท้จริงคือการเชื้อเชิญให้เราสงบนิ่งและฟัง บทสนทนาระหว่างบทบาทสูงสุดของรูปธรรมกับความไร้ขอบเขตของเต้า เพราะคำว่า “ฟ้าดินยืนยง” ไม่ได้มีไว้ให้เรายึดติด แต่มีไว้ให้เรารู้แจ้งทะลุทะลวง

ประการแรก  “ฟ้าดินยืนยง” คือบรรทัดฐาน​ของสิ่งที่มีรูป ฟ้ากว้างใหญ่ไพศาล จึงใช้คำว่า “ยืนยง” เปรียบเสมือนความเวิ้งว้างแห่งห้วงเวหา แผ่นดินหนักแน่นมั่นคง จึงใช้คำว่า        “ยาวนาน” แทนการดำรงอยู่ที่เนิ่นนาน ทว่า แม้ฟ้าดินจะยืนยงเพียงใด ก็ยังไม่อาจเทียบได้กับเต้าอันนิรันดร์  เพราะแม้ฟ้าจะสามารถครอบคลุมท้องนภาได้ แต่ก็ไม่อาจแบกรับไว้ได้ แม้ดินจะสามารถแบกรับไว้ได้ แต่ก็ไม่อาจครอบคลุมได้ ดังนั้น ฟ้าและดินทั้งสองต่างถูกจำกัดด้วยสิ่ง     "มีรูป" ถึงแม้ต่างก็ทำหน้าที่ของตนได้ดีก็ตาม  แต่ไม่อาจเปรียบได้กับเต้าอันไร้รูป ที่สามารถแทรกซึมอยู่ทุกหนทุกแห่ง และไม่มีสิ่งใดที่ทำไม่ได้ เช่นเดียวกัน แม้ฟ้าและดินจะยืนยง แต่ล้วนมีวันที่หมดอายุขัย ไม่อาจเปรียบกับเต้าไร้รูป ที่ไม่มีเกิดดับ ไม่เพิ่มไม่ลด

ดังนั้น ในบทที่ 25 ของ “เต้าเต๋อจิง” จึงกล่าวไว้ว่า "เต้ายิ่งใหญ่ ฟ้ายิ่งใหญ่ ดินยิ่งใหญ่ มนุษย์ก็ยิ่งใหญ่"  ในสี่สิ่งนี้ เต้าย่อมเป็นอันดับหนึ่งเสมอ จุดประสงค์ของการเรียนรู้จากฟ้าและเลียนแบบดิน ก็เพื่อพิสูจน์การดำรงอยู่ของเต้า แต่มิใช่เพื่อไล่ล่าความยืนยงของฟ้าดิน  หากยึดติดกับ "ฟ้าดินยืนยง" ก็เท่ากับหยุดอยู่เพียงครึ่งทางของเต้า   ดูเหมือนว่ามีผลงาน แต่แท้จริงแล้วเป็นเพียงความว่างเปล่า

ประการที่สอง เต้าไร้รูปลักษณ์ จึงเป็นต้นกำเนิดแห่งนิรันดร์   “เต้าเต๋อจิง” บทที่ 40 กล่าวว่า  “สรรพสิ่งบนโลกนี้เกิดจากมี มี เกิดจาก ไม่มี”  ความหมายคือ สรรพสิ่งในโลกเกิดจากฟ้าดิน ซึ่งเป็นสิ่งที่มีรูปร่างและมีที่ตั้ง จึงเรียกว่า “สรรพสิ่งบนโลกนี้เกิดจากมี”  ทว่า แม้ฟ้าดินจะยิ่งใหญ่ ก็ยังต้องถือกำเนิดจากการเคลื่อนไหวอันเร้นลับของเต้า อันเต้านี้ ไร้รูป ไร้ลักษณะ จึงกล่าวว่า “มีเกิดจากไม่มี”  เต้าอันไร้รูปนี้ เป็นทั้งจุดเริ่มต้นแห่งฟ้าดิน และเป็นมารดาแห่งสรรพสิ่งอีกด้วย

ท่านเหลาจื่อกล่าวว่า “ฟ้าดินยืนยง” มิใช่เพื่อให้เรายึดติดในความยาวนาน แต่เพื่อให้เราหยุดนิ่งแล้วพินิจไตร่ตรองว่า  ฟ้าและดินแม้มีรูปร่าง แต่การหมุนเวียนของฟ้าดินได้สะท้อนการเคลื่อนไหวของเต้าอันไร้รูป  ดวงดาวกลาดเกลื่อนเคลื่อนหมุนในท้องฟ้า พื้นพิภพเปี่ยมด้วยท้องทะเลและพื้นทุ่ง การเคลื่อนไหวเปลี่ยนแปลงทั้งหมดล้วนดำเนินไปตามเจตนารมณ์ของเต้า

ฉะนั้น แทนที่จะหลงใหลในความสมบูรณ์ที่ภายนอก มิสู้ฝึกฝนให้ทะลุทะลวงรูปเงาเพื่อมองเห็นความจริงที่ซ่อนอยู่ภายใต้รูปลักษณ์  เมื่อการตื่นรู้ถูกพัฒนาขึ้นชั่วขณะก็กลายเป็นนิรันดร์ สิ่งไร้รูปก็สามารถให้กำเนิดสรรพสิ่ง

"ฟ้าดินยืนยง" เป็นความปรารถนาอันงดงามที่ใครหลายคนใฝ่หา  แต่ประโยคนี้ มิใช่เพื่อไล่ตาม แต่เพื่อให้เราตื่นรู้และทะลุทะลวง   ในบทที่ 34 ของ “เต้าเต๋อจิง” กล่าวไว้ว่า “เต้ากว้างใหญ่ไร้ขอบเขต มีอยู่ทั่วทุกสารทิศ”  เปรียบเสมือนน้ำไร้รูป แม้จะหล่อเลี้ยงสรรพสิ่งให้ชุ่มฉ่ำ น้อมรับทุกสิ่งที่ผ่านเข้ามา  แต่กลับไร้ร่องรอยให้ยึดจับ ดังนั้น ความยั่งยืนที่แท้จริง มิได้อยู่ที่การยึดมั่นในความยั่งยืนของตน  หากแต่อยู่ที่การเรียนรู้จากฟ้าและดินที่มีจิตอันกว้างใหญ่  ไปละทิ้งความลุ่มหลงใน “ความยืนยง”   แล้วจึงจะสามารถเห็นความจริงแท้ในท่ามกลางความไม่เที่ยง และสามารถรังสรรค์ความไร้ขอบเขตในท่ามกลางสิ่งจำกัด

🌹อรุณสวัสดิ์ ผู้ทำคุณงามความดี ดูเหมือนเป็นคนโง่เขลาที่สิ้นเปลืองเวลาและกำลัง แท้จริงแล้ว กลับเป็นวิสัยทัศน์อันกว้างไกล ที่ถูกปลูกฝังลึกลงไปข้างใน โชคลาภและสิริมงคลกำลังให้รางวัลอันงดงามแก่เราอย่างเงียบ ๆ

อาจารย์จ้าวเมี่ยวกว่อ วันที่ 21 เมษายน 2568 🌹🌹🌹